Шаанда Чыргакы бажынга Манзырыкчы деп кижи бораанныгда аът дилеп чоруп-тур. Ашак канчангаш-ла көөрге, улуг-ла пөш бажында кижи-ле тоорук бадырып турар.
— Ой, оол, чалаң доруг мал көрдүң бе?— деп, Маңзырыкчы ырактан кыйгырып-тыр. Демгизи катканың кижи боор ийик, адыг бооп-тур. Адыг пөштен дүже халаан хевээр кырында-ла келген.
Адыг-даа ашакты куспактапкаш, халып-ла чоруткан. Демги чүвең эрни бир черге эккеп чыттыр октааш, ооң кырындан улуг чудук-биле базырып кааш, чоруй барган. «Адыг эътти чыдыдып алгаш чиир амытан» — дижир болгай, ол чүве бо-ла-дыр деп, Маңзырыкчы улуг балыгланмаан болгаш, медерелин ышкынмайн, билип чыдып-тыр. Өршээл бооп ооң чыткан чери арай оңгар болган болгаш, чудук ону чуура баспаан. Чогум үнүп чоруй баар дээш кастынып база чадаан. Каш хонганда, адыг бо-ла шимээргеп келген. Адыг чудукту аңдара октааш, олчазын чыттаар деп чорда, эр-даа кыпсынчыды алгыра каапкан. Адыг меңнээн уу-биле бурт-ла дээн. Оон бээр адыг хайыракан кижиден коргар болган чүве дижир.
Кыс-Халыыр