Аскыр дагаа кыс дагааның курун хунаап алгаш, шыкка оъттап чорда, аңаа чорумал Алдын-Доос таваржы берип-тир.
― Мурнуу чүкке улуг найыр болур, ынаар бар чыдыр мен, курум чок, чер албайн чор мен, куруң берип көрем, дуңмам — деп, Алдын-Доос айтырып-тыр.
Аскыр дагаа Алдын-Доостуң чалаазын чарашсына бергеш:
― Курумну ал че харын, кыс дагааның куру-ла болгай, эккеп бээр сен, ынчаарга сен база түр када алдын чалааң ачыладып көр, ээп келириңге, орнажып алыр бис — деп-тир.
― Даңгаар эртен, даң бажында келир эвес мен бе, дагаа дуңмай, кымны-даа мурнай оттур сен — дээш, Алдын:Доос арлы берип-тир.
Ол-ла хевээр Алдын-Доос куш-даа келбээн.
Аскыр дагаа даң бажында тургаш, алгырып-ла орар мындыг болган чүве-дир:
― Ку-рум эк-ке-эл! Ку-рум эк-ке-эл!
Алдын-Доостуң чалаазы-даа Аскыр дагаада ол хевээр чыдып калган. А кыс дагааның куру чок болганындан хүннүң-не чуургалаар болган амытан чүве-дир.
Кыс-Халыыр