Теве ышкаш төлүнге ынак амытан ховар. Шаанда кырган-ачам сугнуң тевезиниң бодаганы хамчыктан чаштай берген. Ооң иезин кээргээш, бичии кижи ийлей бер часкан-дыр мен.
Сарыг хүннү бадыр өгдүве көрүп алгаш эдип кээрге, ийи карааның чажы борбак-борбак бадып-ла турар.
Кырган-ававыс:
― Күжүр малымны!— дээш, бодаганның датпайты кадып калган кежинге дус чаап алгаш, тевезиниң чанынга каап бээрге, күжүр амытан кижигилештир, артында ишкирнип-ишкирнип ыглап тура, ону чылгаар. Ынчап тура, күжүр саамчаан эмиин база эдип бээр. Ажыглыг болза-даа, аа сүдү соолбас амытан чоржук. Ол чазын тараа-быдаа-даа чок, кедергей аш час болган. Кырган-ачам сугнуң чаңгыс тевезиниң сүдү-биле бораланып, час кадыын эрттирип алган эвес бис бе ынчан.
Теве деп амытан бодаганы өлген черге үш чыл ыглаар чүве болгай. Төлүнге-даа кончуг-ла мал.
Ховуга чорда аңаа кокайлар халдап келген болза, ойда бодаганымга бо бөрүлер таварышпазын дээш, будун көстүй бээр ол хире кээргенчиг амытан-дыр теве — деп, кырганнар чугаалажыр.
Кыс-Халыыр