Бир шагда Маңгыс тургаш:
― Хамык амытанның эъдин барып амзап эккел, кандыг эът эң-не амданныг эвес — дээш, Хөөлээш арыны ыдып-тыр.
Кижи баары эң-не амданныг деп билип алгаш, Хөөлээш ары чоруп ора, Номчу-хараалчага таваржы берип-тир.
― Дүктүг-арыжык, кай барып чордуң?— деп, оозу айтырып-тыр.
― Маңгыстың айбызынга чордум — деп чугаалап-тыр.
― Маңгыс чүү деп айбылаар чүве-дир ынчаш?—деп айтырып-тыр.
― Кандыг амытанның эъди эң-не амданныг эвес, барып амзап кел дээрге чордум — деп-тир.
― Кымның эъди эң-не амданныг-дыр ынчаш?— деп-тир.
― Кижи баары — деп, Ары харыылаан.
― Ынчаарга дылың көргүс!—деп, Номчу-хараалча чугаалаан.
Ары дылын көргүзерге, Номчу-хараалча ооң дылын үзе соп чиптип-тир.
Ынчангаш арының чүве чугаалаар дылы чок өөгейнип чоруур болган чүве-дир. Күжүр Ары Маңгыска баргаш, дылы чок болганындан аңаа кижиниң баары амданныг чүве-дир деп чугаалап чадап каап-тыр:
Кижини камгалаан амытан дээш, арыга хор чедирбес ужурувус ол-ла болгай.
Кыс-Халыыр
