Биеэ шагда Акка Дыттыг-Чарык деп черге Коңзураңның оглу аал чылан уязын өрттедипкен. Хамык чыланның сыылаан-чиилээн алгы-кышкызы арга-эзимге ыян тыртып турган чүве дээр. Өрттенген чыланнар дын оочулап девидеп алгыржып, дээр шаар согунгулаштыр аттыгып турганнар.
Ыяш-дашка чылып сойгулаан, чиилешкен чииртим амытаннарга хилинчек таварыштырыпкаш, ол оол кортканындан үнүн чидирип алган, аалынга угаан-кудун ышкыныпкан маңнап келген. Кезек када ол оол ынчаар үнү чок чораан.
Бир-ле катап демги оол Дыттыг-Чарыкка хой кадарып чорда, та чер-делегей ээзи чүве, та кончуг-улуг мыйыстыг чылан чүве, ону бир-ле чүве сүре берген. Күжүр оон корткаш, ам шуут албыстай берген. Оон бээр «аал чыланга хор салбас — бук болу бээр» деп чугаа тывылган. Ынчангаш көшкен аалдың чаа коданынга чылан үңгүрү чыдар болза, тыва улус ооң аксын инек өдээ-биле дуглап каар, чогум бержип болбас дижир.
