Маңгырзынныг тайга үнүп, өгнүң эр ээзи күзүн дииңней берген чүве иргин. Өгнүң херээжен ээзи бичии уруу-биле арткан. Олар бир олурарга-ла, өгге дүктүг чаактыг кижичортуп кээп-тир.
Авазы шай чылдыр чээрген чыып эккээр дээш, уруун өгге каапкаш, үне халаан. Ыя аразында демги дүктүг-чаак бичии уругну куспактапкаш, аъттаныпкан бар чыткан.
Херээжен ыглап-сыктавышаан:
― Уруум эккел! Уруум эккел!— деп оон, соондан маңнаан.
Уруг ыглаарга, демги дээрбечи:
― Баары амданныг чүве, ала шурулар-биле ойнаар сен, ыглава-ыглава!—деп көгүдүп каап бар чораан.
Аъттыг кижи узудай берзе-даа, төлүн сүрген ие дээрбечиниң изинден аспайн, калгып-ла орган. Ийи-үш хонукта истеп чорааш, бир-ле ээн ооруг черде чаңгыс өгге чедип келген.
Хөөртүй ие эргин бажындан бүдүү бакылап көөрге, уруун хунаап алган дээрбечи дуу ол, орун кырында дүктүг-даван удуп чыткан. Ооң чаш уруу дөрде хөй кижи карактары-биле ойнап олурган.
Уругнуң иези эргин бажында кидисти алгыдыр ажыткаш. уруунга эмиин көргүскеш, бээр кел деп имнепкен.
Уруу үңгеп чедип кээр орта, иези апкаш, арлы берип- тир оо.
Магачын дээр дээрбечи черлик кижи ол болган дээр.
