Эң-не баштай иезинден үш халышкы төрүттүнген чүве иргин. Алышкылар бир черге баргаш аът мойну дүлүп ап-тыр.
Улуу тургаш:
― Аяаңар эккелиңер — дээн.
Улуу бодунга дөрт моюн каап алгаш, ийи дуңмазынга ийи чаңгысты каап берип-тир.
Ийи дуңмазы өкпелээш:
― Аъттын мойну алды болур болгай, сен чүге дөрттү чидиң, бис чүге чаңгыс-чаңгысты чидивис. Ындыг болганда, ам кады чораан херээвис чок-тур, үжелээн үш чүкче чоруп чорзувусса эки чүве эвес ыйнаан — дээш, ортуну кылаштап чоруп каап-тыр.
Демги ийизи көрүп олурарга, та муңгараанындан чүве, та ажынганындан чүве, демгизи карараарза-карараарза, хайыракан бооп чоруй барып-тыр.
Оон бичиизи олура:
― Мен-даа ам бо акымны кайын эдерип чоруп шыдаар мен — дээш, өске чүкче чоруп каап-тыр. Оозу куурарза-куурарза, бөрү бооп алгаш: — Акым кайнаар баар ирги?—деп, хая көрнү-көрнү чоруй барып-тыр.
Улуг хазы кижи бооп артып калган. Ынчангаш кижээ халдаан хайыракан кижи дытче үне бээрге, пөш бажы үнүп кузук дүжүрүп чиир боду, кижи соондан үнмес, а бөрүүргүлчү соонче көрүп кылаштаар дижир.
