Шаанда бир-ле үймээн-самыын уржуундан эдилээр эт-сеп кончуг тывылбас турган чүве-дир. Ынчан бир черге ийи херээжен чурттап чораан. Оларның бирээзи бир уруглуг, иелээ аразында чаңгыс инелиг болган чүве иргин.
Бир-ле хүн уруглуг эжи хөлчок-ла ыглаан-сыктаан, алгырган-кышкырган, халактаан маңнап келген.
Эжи олургаш:
― Чүү болду, эжим?— деп-тир.
― Уруум чок апарды, а халак-халак!— дээн ыглап туруп-тур.
― Аа, чаңгыс иневис сына берген боор дээш, дыка-ла кортум — деп оозу душте-даа чок харыылап олурган чүве дээн. Ол-даа шагның кончуун көрүңерем.
