Шаанда бир дүжүмет бодунуң аалынга бир улуг лама чалап эккелген чүве-дир. Дүжүметтиң кадайы ламаны шайладыр дээш кежээ манчы хайындыргаш, ламаның баарынга салып берип-тир. Демги ламаң чаа эскен изиг манчыны тутканояараксынче киир каапкан. Изиг манчы ламаның аксының иштин
оя чип каап-тыр. Оон чүү боор, лама дүжүметке ажынып эгелээн:
―Кижи аксы чиртип, ол чүңүл!
Дүжүмет тургаш:
― Сеңээ мен чемни чизин дээш салып берген-дир мен. Бодуң бурууң-дур — дээн.
Ынчап турда, дүжүметтиң паштанчызы кире халып келгеш:
― Өршээ дадай, долу келди!—деп чоруй, пашта манчыны алгаш, үне халаан.
Дүжүмет биле лама куруг кыржып олуруп каап-тыр. Чаг берген кижи-биле чаргы үндүргеш, куруг калган деп чүве ол- дур ийин.
