Кудайның тургузуп каан чиве кижиниӊ караанга көзүлбес чүвези бар. Ол дээрге, черниң, сугнуң саптык деп чүвези бар. Шаандагы хамнар болурда, ооң-биле чугаалажып турган. Ол саптыкка чем-суунуң дээжизин чажып, чажыл чажып, чалбарып тейлээр. Аңаа тейлеп, ‘бисти багай чоруктан чайыс кыл; суувусту, черивисти салгын-шуурганга алыспа; кожуун-чуртта улуска багай чүве көргүспе’ деп чалбарыыр. Бистиң оваа дагыыр деп чүвевис бар. Овааны дүп шагда болурга, ыяшка дагып турган тур. Ыяшты дазылынан тура тыртып, ооң-биле демги чер, суунуң ээзин орнадып дагып турган дээр. Көвей чылдар эртип, ыяш төнер деп баарга, кижиниң угаан-сарыылы көгжүп, ынчап болбас иргин деп, дашты оваалап, ол дашка ыяшты тургузуп алгаш, ак чеминиң дээжизин ынаар чажып, ыяшты даш-биле орнап, оваа дагыыр чорук тывылган дээр.
