Кижи кырывас турган дээр. Унуун ынчангыже Эрликтиң хааны кээп, кижи-биле чугаалажыр. Сен кырыыр ужурлуг, өлүр ужурлуг сен дээр. Сен кырыырда, мен кээп алыр ужурлуг мен дээрге, кижи ‘ынчалса, мен барайын’ деп Эрликтиң хаанынга аайтыр иргин. “Сен кыгырар шааңда, меңгээ медээ бээр сен. Кандыг-бир темдек билдирер сен. Ол шагда мен келир мен” деп тур. Кижи чоруп турар, чоруп турар. Ынчангыже, дем кижи кырааш, даман-даяа аарып, саргып чоруур иргин. Ынчап тургуже, бир күн Эрликтиң элчизи кээп тур. “Сени Эрликтиң хааны эккел диди, ам келир шааң болду” дээр иргин. Ынчаарга, демги кижи ‘чок, мени кыгыртыр, албан бир дыңнадыыр чөптүг чүве. Меңгээ дыңнатпаан, ол ужун мен барбас мен’ деп тур. ‘Чок, мен шаанда дыңнаткан мен. Ол канчап дыңнаткан сен дээрге, сээң карааң чүге баксырай барды, даман-даяаң чүге баксырай берди, чаъжың чүге буурулдап агара барды, чүге мынчап чоруп албас болдуң, ол мээң берип турар медээм ол. Кыгырдым, келир шааң болду’ деп тур. Ынчангаш кижи кырып өлүр дээн түүкүзү ол.
