Бистиң чуртта керекке туралыг, илдең, тенек кижи чораан тур. Ол кижи бир черге баргаш, дедир аалынга чанып кел чыткан. Боду хаай-тамкы тыртар кижи.
Оон бир черге аъдын дыштандырып, боду тамкы тыртар деп олурарга, амдыы чери хорум даштыг чер болган. Тамкылап олургаш топтап көөрге, кижиниң бажының куу сөөгү чыткан. Илдең кижи тамкызын тыртпышаан, бир эргээниң кырынга тамкызын каап алгаш, демги баштың сөөгүнүң карааның оңгаргай үдү куду киир согуп каан. Киир согуп кааш, ‘карааң ажып тур ба?’ дээрге, демги куу сөөк баш: ‘ажып тур’ дээн.
Ынчаарга демги кижи куйга бажы адыйып, кортпас боду коргуп, тура халааш, аъттангаш дезип каап тур. Дезип кел чорууш, ‘карааң ажып турба?’ деп сымыраныырга, читкезинде ‘ажып тур’ дээн. Че, мен аза-бук эдерткен тур мен дээш, аъдын кымчылавышаан шавары кедерей берген.
Ынчап турда, орукта казак аал таваршый берген. Бо аза бо аалга артып каар чадавас дээш, казак аалга кээп дүшкеш, казак аалга киргеш олуруп алыр. Казак аалда оолдары-даа чок, чаңгыс кадай кижи турган. Керээжен кижи аъш-чем салгаш, аякка шай кудуп бээр. Демги кижи ол шайдан ийи-чаңгыс аартап кааш, ‘карааң ажып турба?’ деп катап сымыранырга, ‘ажып тур’ дээн. Ынчаарга, ‘сен бо аякта шайны көрүп олур аа, мен чашкаар үнгеш, аъдымны көргеш келийн’ дээш үнгеш, аъдын мунгаш, өө куду чоруптар иргин.
Чоруп олургаш, ‘карааң ажып турба?’ деп аайтырарга, чүү-даа чок болган. Демги аза-бук демги аалда халган иргин деп билгеш, аалынга чанып келир.
Унуун удаваанда ол казак аалга дымаа-такшыыр болуп, шуптузу төнүп кырлып калган иргин.
