Бистиң чуртта кортпас бир ашкыяк турган. Чон-чурт иштинде улус чугаалаарга, ол черле кортпас кижи болган.
Ынчаарга каш аныяктар ол кижини шенеп көөр болган. Ол ашкыяк-биле кады аңга чоруп тур. Аңга чоруп олургаш, бир черге хонар болган. Келгеш, аныяктар сүмележип дугуржуп алгаш, амдыы кижиниң аъдын өртеп баглаар черни тускайлап арттырып кааш, боттары аъттарын өртээри өртээш, киженнээри киженнээш, быжыглап каар. Аныяктар дугурушканы-биле бирээзи дагже барып олуруп алыр. Ашкыяк чүнү-даа билбес, шайын ижип кааш, аъдының эзерин ап кааш, сыдымынга аъдын баглап алгаш, аъдын өртээр бооп, ‘силер аъдыгарны дээ бир черге аргамчып кагар’ дээрге, ‘чаа’ дээш, ашкыяк ынаар баар. Баргаш аъдын баглаар чүве тыппайн, даш дилеп чоруур. Унуун хаяның баарынан шөйбек улуг көк дашты көдүрүп ап кел чоруурга, ындында хаяда бир чүве: ‘Дажымны алба’ дээрге, ашкыяк алаңсып, эпчоксунуп, кезек када дыңнаалап турар. Катап кылаштаар дээрге, демги хаядан база катап ‘Дажымны алба’ дээр. Демги кижи тургаш: ‘Че, дажыңны даарта эккээп каар чок мен бе’ дээш, аъдын баглап кааш, ол-ла кевээр одаг чанынга келгеш, удуп дыштаный бээр.
Даарта аныяктар ашкыяк корткан ирги бе? дээш арнын көөрге, чүү-даа билдирбес. Аъттарын эзертээш, аңнаар деп турарга, ашкыяк мынчаар чугаалаар: ‘Ай, оолдар, бөгүн дээ ол черге удуулу, бо арай эпчок чер тур’ деп чугаалаан.
Эртенинде эртен аъдын чешкеш, дажын дүүнгү черинге аппарып, ол кевээр салып каан иргин.
