Бурунгуда чер ээзи деп чүве чоруур турганын ужу-кыдыын көрген мен. Эки билбес мен. Бичии турган мен. Олар ырлашкан, көвей ногаан тоннуг-ла эмиктээ улустар турар. Демги Хайрахан куду күрең аъттыг, күрең идик-кептиг ындыг кижи көстүп келир. Келгештиң кижиге көстүп кааш, чоруй баар. Менди сураар-даа. Ол саптык көстүүрде, эки болур, багай болбас. Хаая бир амытанга көстүүр болбааса, ол болган кижиге көзүлбес.
Бистиң Ак-Кемде улуг ээлиг чер чок. Ол кижи Ак-Кем, Алдайның саптыы лаан. Бистиң өгге Ак-Кемниң саптыы кирип олурарда, мен мурнунда баргаш: ‘Уруг-дарыым коргутпа, улуг-аныяам коргутпа’ деп, эжикти хааптымса, дедир чоруй барды. Улуг ыт-ла ээрип турган чиве. Унуун дээнде олуржук мен. Бир көрсем, бир улуг чиве-ле кирип олур. Унуун кышкыргаш, мурнуу чүк куду лавшак чивемни ушта хаапкаш, мурнунда чаңгыс бардым. Бажынга хап каг частым. Улуг ак салдыг, таяктыг кижи, көвең кептиг салдыг, салы наам-на кылаң кайнып турар. Чоруй барды. Эжикти тыртып, ‘ам бээр кирбе’ деп тыртарымба, уруглар төөзү ыглашкан, дөжек алды куду тырылган. Унуун соонда мен чүү кортпас чиве бе, эртенинде саң каап, чажыл чажып, ынчалырымга, Түмбейниң аажазы турган: ‘Бо сен чүүден кортпас сен аан’ дидир. Коргар дээш канчаар лаан. Эжикти Таяк туткан улуг салдыг кижи ажыдарга канчаарыл. Сүрүп чорудар болдум. Ол Ак-Кемниң саптыы иргин.
