«ААСПЫРААН АЛЕ ОЛ АЗАЗААН ЧҮВЕНИҢ»

Кырган ашак, кадайның өөнге эртен эрте бир аныяк оол хап келген.
Ашак олура:
― Адың кымыл?— деп айтырган.
Оол:
― Шиштээн төш-ле — деп харыылаан.
Ашак:
― Аалың кайдал?— дээн.
Оол:
― Маңнык-Дагда — деп харыылаан.
Ол оол шайлааш, хап чоруй баарга, ашак кадайындан элдепсинип айтырган:
― Адың кымыл дээримге, ол оол чүге ынча дээри ол боор, Шиштээн төш деп аттыг кижи база чоруур чүве-дир аа, кадай?
― Ол чүү дээриң ол, сени ынча дээри ол ышкажыл, отка хөрээң дөгеп олурарыңга — деп кадайы харыылаан.
― Аалың кайдал дээримге, чүге ынча дээри ол, Маңнык- Даг деп чер кайда чоор? — деп, ашак кайгаан.
Сээң хөрээңни ынча дээри ол ышкажыл, Шокараарты дөгеп алган чүвеңни — дээш, кадай хүлүмзүрүп каан.
Ааспыраан але ол азазаан чүвениң — дээш, ашак хөйлеңин кеткеш, оттан аткаарлап алган.
Кыс-Халыыр