Аш-чут болган бир үеде тооруктаан ирей, кадай ол артты ажып чыткаш, үш харлыг кавайлыг уруун дытка аадып каапкаш чоруй баарга, бичии уруг кавайындан үнүп кээп, бир буду-биле дыттан тептинип алган:
― Ачам күжүр аңнай берген, авам күжүр айлай берген — деп кавайын боду чайгап олуруп-тур.
Ооң иези кадай өске арт кырынга баарга, пөш бажында кижи-ле тоорук дүжүрүп олурар болган. Кадай ашаан ында олурары ол-дур деп бодааш:
― Кайы хире тоорук дүжүрүп алдың?— дээрге, аңаа олурган адыг меңнээш, пөштен шурай бээрде, ооң молдуруу сыйлып өлген. Ирей, кадай эът-чагга ол орта ынчап амыраан. Ол арты ынчангаш Ааткыыштыг-Арт дээн дээр чүве.
Кыс-Халыыр
