АЛА-БЕЛИГ

Ооруг черге кайгал улус чурттап чоруп-тур. Хөлүн эрттир-даа ааспырак бичии уруглуг улус-тур. Көрген-билген чүвезин душкан-на кижиге тө каап чоруур боорга, оор адазы ооң дылының бажын чолдайты кезип каан.
Ол аалга бир кижи келгеш, шайлап орда, демги уруг каяа дөзер, чолдак дылы-биле: «Ала-бени шокандан бээй алды хонду, мээң дылым кешкенден бээй беш хонду» — деп чассыңайнып чугаалап олуруп-тур.
Кайнаар-даа чайлаар аргажок херечи бо-дур деп чүвени ала бениң ээзи дораан-на билип кагбас чүве бе. Бениң ээзи ол келген кижи ол бооп-тур.
Дужун харап кыда дайнап маңгысталып чурттап турган оорнуң дунчузу ол черге ынчалдыр чазылган. А чон Бай-Тайганың Бай-Тал артында ол ооругну оон бээр Ала-Белиг дижи берген.
Кыс-Халыыр