Кара Дээрниң хамы-дыр мен,
Хатчыгаш бооп хуулуп алдым,
Караңгыда ужуп баттым,
Хайгыыл кылып халдып ор мен.
Шолбан, сылдыс аразында
Чоруум кылып ужуп чор мен,
Чораан чоруум ырак болгаш,
Чоруй хамнап чоруп ор мен.
Ак-ла Дээрни ажып эрткеш,
Айдың хүнге шондуруптум.
Айыыл оттан ырап дескеш,
Аласталып бадып ор мен.
Аласталып бадып оргаш,
Айга база чедип келдим.
Ажыг соокка шактырыпкаш,
Аласталып бадып ор мен.
Булуттарга чедип келгеш,
Муңгашталып мөгүдедим.
Булуттардан аңгылангаш,
Буурул сынның сиртин хондум.
Алган дөзү:
Кенин-Лопсан М.Б. Кара дээрниң тыныжы. – Дыхание черного неба. – Кызыл: Ю.Ш. Кюнзегеш аттыг Тываның ном үндүрер чери, 2010. – А. 3.