Чарным, мойнум
Чайгандырган,
Частар, хола
Коңгулуурлар.
Эктим, мойнум
Чайгандырган
Ээрен-дөстүң ээлери!
Дүңгүр чайгап
Түккүлеткен,
Түмен аза хайындырган,
Ээренин кыңгыраткан,
Эрлик-бугун хайындырган,
Мунган аъдым — кижи аъды
Могай берди, шылай берди,
Ачыжы аът, хелези аът
Кеткен хевим — кижи хеви
Элей берди, түлей берди,
Ээ көрбейн,
Эгли дүшпейн чоргулаңар!
Удур көрбе, улуг тынма,
Уян сеткил бодаваңар.
Азыраан мал, ажы-төлдүң
Куду-сузун чайлатпаңар.
Алырыңны алган-дыр сен,
Чиириңни чиген-дир сен,
Аза черге болчажыылы,
Элээн үе эрткен соонда,
Эрлик черге дужаалыңар!
Каалама кара-суглуг,
Кончуг бедик кожагарлыг,
Каңгырт диген хая-даштыг,
Сүргей-сүргей сүүр даглыг,
Берт-бежен бедик баштыг
Кашпагайым, Каргы черим.
Октаргайны ойнап тур мен,
Кыйгы салдым,
Дээримге онаап тур мен,
Делегейге кыйгы салдым.
Курбустугдан бады келген
Куу-сарыг булуттарның
Аразындан уштулаңнап,
Аймап үнген дүлгээзиним.
Каптагайның бедиинейде
Кара-бора булуттарның
Ханы ырак ханызындан
Хайнып шимчеп үнүп келген.
Дүлгээзинниг, авыяастыг
Дүвү-далаш чорук кылыр,
Черге дегбес, киискип чоруур
Четкерлерим, дыңнаңарам.
Арыг кылаң дээримге
Алдын-сарыг күзүңгүмнү
Ам-на дораан, бо-ла дораан
Алдынналдыр чалап келгер!
Чораан чонга дузалыглар,
Шолбаннарга ачылыглар,
Кызыл тынга дузалыглар,
Кыңчыктырбайн* чалап келгер*.
Алдын-хүлер күзүңгүмге
Арны-бажың танып тур мен.
Хүлер-алдын күзүңгүмге
Куурарты көрүп тур мен.
Көзүлбести көзүлдүрген,
Көрүнмести ээлдирген
Амы-тынга дузалыымны
Өжээннигге алыспадым,
Өндүр тынга дузалыымны
Өжээннигге алыспадым.
Аза хейи авыяастап,
Артындан кээп аппарбазын.
Эрлик хейи кегээзинниг,
Эжик эндеп, хөлдевезин,
Эткен дүңгүр хейи-биле
Эстеңгирлеп чоргулаңар.
Каккан дүңгүр аайы-биле
Хала чокка шакпарыңар.
Оо-ой! ээ-эй!
Алган дөзү:
Тувинские народные песни и обрядовая поэзия. / Сост. д. иск. З.К. Кыргыс. – Кызыл: «Сибирская горница». – С. 124 – 128.