Кудай-дээрниң чаңгызы мен,
Курбустугнуң өскүзү мен.
Чаңнык дээрниң шавызы мен,
Дашкачының бирээзи мен.
Адар дээрден төрүттүнген
Арыг сөөктүг амытан мен,
Човулаңга чолдуг-ла мен,
Аарыгга акташкан мен,
Аза көвей өөрлүг мен,
Эрлик черден өңнүктүг мен.
Ээрен дөстүң ээлери,
Элчип-солчуп бээрлеңер
Аймак болган улуг чонга
Ачылыг мен, дузалыг мен.
Хая көрген кижилерни
Кара чүрек бертинден бээр
Камгалап ап шыдаар-ла мен.
Кадыг-бергээ торулбас мен,
Дүңгүр тудар салымныг мен,
Дүпке тейлеп чаяаттынган,
Орбалыгның оруу-биле
Оран-таңдаа сүзүктүг мен,
Сүзүктүг бооп чаяаттынган,
Сүлдээ тейлээр кежиктиг мен,
Дээр өңнүг төлге туткан
Дээр дылдыг төлгечи мен.
Кудай өңнүг төлге туткан,
Курбустугнуң ээзи мен.
Албыс, шулбус, азаларга
Ажыктыг боор күзелдиг мен.
Төөгүнүң оруу-биле
Дөрт-ле таңдаа онаалдыг мен.
Бурунгунуң оруу-биле
Буян-кежик чөрээлдиг мен.
Алган дөзү:
Тувинские народные песни и обрядовая поэзия. / Сост. д. иск. З.К. Кыргыс. – Кызыл: «Сибирская горница». – С. 120 – 121.